Mooie strakke spleten en vislucht.
Door: Niekolaas
30 Januari 2006 | Australië, Sydney
Het is hier nu maandagmorgen 10 uur 's ochtends en heb er al een halve dag op zitten. Het plan was om vanmorgen vroeg naar New Zealand te vliegen. Plan is ongewild gewijzigd. Kortom vlucht gemist omdat we 7 minuten te laat waren. 70 dollar betalen en een vluchtje later nemen.
Afijn we hebben ook een behoorlijk strak schema, en als je het druk hebt dan wil het er wel eens bij in schieten, druk druk druk.
Gistermorgen uit Tasmanie komen vliegen met stinkende kleren die gewassen moeten worden etc.
Afijn Tasmanie: in 1 woord WAANZINNIG, en fucking sick climbing. Ik zal effe een kort verslag van onze trip doen want wil men vlucht niet weer missen natuurlijk.
3 januari met Nicholas (Froggy) naar Launceston gevlogen. Aldaar zaten we een beetje vast aangezien we geen vervoer hadden en er nauwelijks openbaar vervoer is. Om de kosten wat laag te houden besloten we in de Gorge te slapen, 10 min. lopen vanuit het centrum, uizicht over de stad en de haven en helemaal voor niks. Afijn het beviel ons daar wel, dus we hebben er 4 dagen geslapen. Elke morgen spullen inpakken en in de bosjes verstoppen en 's avonds na het klimmen effe een duik in de gorge en weer naar onze kampeer plek. Na wat dagen klimmen, met natural protection (trad gear = zelf je tussenzekeringen in de rots plaatsen) op dolerite hebben we Andrew ontmoet, een ongelovelijk inspirerende klimmer en waanzinnig enthousiast, met 52 jaar had hij afgelopen jaar de Alpamayo beklommen en de Matterhorn gesoleerd omdat hij niemand had om mee te klimmen. Afijn, hij nodigde ons dus uit om bij hem en zijn familie te komen overnacten en heeft ons meegenomen naar een klimgebied dat hij heeft ontdekt en voornamelijk heeft behaakt. Blackwood rocks, geweldig zandsteen, I love sandstone!! Aldaar een nieuwe lijn schoongemaakt en geklommen: "Nick's are off" (17 ofwel 5c).
Bij Andrew 3 nachten geslapen, kunnen douchen en wat anders gegeten dan noodles!!
De week erna kwamen Tim en Charlie met de boot vanuit Sydney en een auto. Paar dagen ngeklommen in Hillwood, waanzinnige hexagonale basaltstructuren. En toen naar Ben Lomond voor het serieuze werk. Dit massief is bekend om 200 m lange cracks en pilaren in een alpiene omgeving. Twee dagen geklommen en 2 klassiekers geklommen. De eerste route een flinke voorklimmersval gemaakt in een deel van de route waar een 15 lange spleet in een gladde rotswand het enige houvast bood, gelukkig had ik men tussenzekering goed geplaatst waardoor ik 4m lager ondersteboven in het touw viel. Fuck crack-climbing is totaal anders en ik voelde me een totale beginner: voet dwars in de crack en verklemmen maar, ingetapede hand in de crack en verklemmen maar en tanden op elkaar want verklemmen doet simpelweg pijn. Afijn te gek dus.
Toen was het tijd voor de zuidoost kust nabij Hobart. The Moai: een 40 m hoge dolerite pilaar rijzend uit het strakblauwe water, cliffjump, zeehonden en een van de meest bijzondere klimlocaties waar ik ooit ben geweest. Tja ga natuurlijk niet voor niks 2 uur heen en 2 uur terug lopen om 2 sportklimroutes te kunnen doen.
Freycinet Peninsula: een groot schiereiland wat bestaat uit grote granieten slabs en blokken aan de kust. Klimmen op graniet is te gek, veel wrijving en voornamelijk technisch voetenwerk.
Vervolgens een van de hoogtepunten van de trip en een droom sinds ik begonnen ben met klimmen: The Totem Pole. Een 70 m hoge pilaar, 4 bij 4 m breed, grade 25 ofwel 7b. De route begint met een 2 uur lange aanloop, vervolgens abseil je 60 m de diepte in tot dat je 2 m boven het water hangt terwijl de golven achter tegen de wand aan slaan, fucking scary shit dat kan ik je wel vertellen en de klim was het hardst wat ik ooit geklommen heb. Tim was gelukkig een betere klimmer als mij dus die heeft de 1e touwlengte voorgeklommen, 24/7a+, de 2e lengte hebben Tim en ik allebei vorgeklommen (25/7b), super coole bewegingen en heel continue en hard. Met bloedende vingertoppen en een schreeuwende pijn in men grote tenen de top gehaald. En daar sta je dan, op een 70 m hoge pilaar!! Om er af te komen is ook lekker spannend, een touw spannen tussen de pilaar en de kust en hierover heen traverseren, woehoe.
En Cape Raoul, een kaap aan de kust bestaande uit 200 m hoge pilaren allemaal op een rij met op het uiteinde een van de meest afgelegen en onbereikbare sportklimroutes ter wereld, denk ik. De aanloop is 2 uur, vervolgens moet je 4uur lang abseilen klimmen (trad), en traverseren. Rechts heb je een 150 m drop until the sea en links zie (en ruik) je 100 m lager een zeehondenkolonie.
Sorry, genoeg gelul over klimmen. We hebben ook nog 1 dag op zee gevist, hengeltje uitgooien, beetje op en neer bewegen, en draaien maar, hoppa 2 vissen, en opnieuw. In 4 uur hebben we denk ik 40 vissen gevangen: SEA PERCH, FLATHEADS etc. 's Avonds op de BBQ konden we het met 8 man niet eens opeten.
Fuck ik moet gaan, wil niet weer men vlucht missen, New Zealand wacht. druk druk druk
love Niek
Afijn we hebben ook een behoorlijk strak schema, en als je het druk hebt dan wil het er wel eens bij in schieten, druk druk druk.
Gistermorgen uit Tasmanie komen vliegen met stinkende kleren die gewassen moeten worden etc.
Afijn Tasmanie: in 1 woord WAANZINNIG, en fucking sick climbing. Ik zal effe een kort verslag van onze trip doen want wil men vlucht niet weer missen natuurlijk.
3 januari met Nicholas (Froggy) naar Launceston gevlogen. Aldaar zaten we een beetje vast aangezien we geen vervoer hadden en er nauwelijks openbaar vervoer is. Om de kosten wat laag te houden besloten we in de Gorge te slapen, 10 min. lopen vanuit het centrum, uizicht over de stad en de haven en helemaal voor niks. Afijn het beviel ons daar wel, dus we hebben er 4 dagen geslapen. Elke morgen spullen inpakken en in de bosjes verstoppen en 's avonds na het klimmen effe een duik in de gorge en weer naar onze kampeer plek. Na wat dagen klimmen, met natural protection (trad gear = zelf je tussenzekeringen in de rots plaatsen) op dolerite hebben we Andrew ontmoet, een ongelovelijk inspirerende klimmer en waanzinnig enthousiast, met 52 jaar had hij afgelopen jaar de Alpamayo beklommen en de Matterhorn gesoleerd omdat hij niemand had om mee te klimmen. Afijn, hij nodigde ons dus uit om bij hem en zijn familie te komen overnacten en heeft ons meegenomen naar een klimgebied dat hij heeft ontdekt en voornamelijk heeft behaakt. Blackwood rocks, geweldig zandsteen, I love sandstone!! Aldaar een nieuwe lijn schoongemaakt en geklommen: "Nick's are off" (17 ofwel 5c).
Bij Andrew 3 nachten geslapen, kunnen douchen en wat anders gegeten dan noodles!!
De week erna kwamen Tim en Charlie met de boot vanuit Sydney en een auto. Paar dagen ngeklommen in Hillwood, waanzinnige hexagonale basaltstructuren. En toen naar Ben Lomond voor het serieuze werk. Dit massief is bekend om 200 m lange cracks en pilaren in een alpiene omgeving. Twee dagen geklommen en 2 klassiekers geklommen. De eerste route een flinke voorklimmersval gemaakt in een deel van de route waar een 15 lange spleet in een gladde rotswand het enige houvast bood, gelukkig had ik men tussenzekering goed geplaatst waardoor ik 4m lager ondersteboven in het touw viel. Fuck crack-climbing is totaal anders en ik voelde me een totale beginner: voet dwars in de crack en verklemmen maar, ingetapede hand in de crack en verklemmen maar en tanden op elkaar want verklemmen doet simpelweg pijn. Afijn te gek dus.
Toen was het tijd voor de zuidoost kust nabij Hobart. The Moai: een 40 m hoge dolerite pilaar rijzend uit het strakblauwe water, cliffjump, zeehonden en een van de meest bijzondere klimlocaties waar ik ooit ben geweest. Tja ga natuurlijk niet voor niks 2 uur heen en 2 uur terug lopen om 2 sportklimroutes te kunnen doen.
Freycinet Peninsula: een groot schiereiland wat bestaat uit grote granieten slabs en blokken aan de kust. Klimmen op graniet is te gek, veel wrijving en voornamelijk technisch voetenwerk.
Vervolgens een van de hoogtepunten van de trip en een droom sinds ik begonnen ben met klimmen: The Totem Pole. Een 70 m hoge pilaar, 4 bij 4 m breed, grade 25 ofwel 7b. De route begint met een 2 uur lange aanloop, vervolgens abseil je 60 m de diepte in tot dat je 2 m boven het water hangt terwijl de golven achter tegen de wand aan slaan, fucking scary shit dat kan ik je wel vertellen en de klim was het hardst wat ik ooit geklommen heb. Tim was gelukkig een betere klimmer als mij dus die heeft de 1e touwlengte voorgeklommen, 24/7a+, de 2e lengte hebben Tim en ik allebei vorgeklommen (25/7b), super coole bewegingen en heel continue en hard. Met bloedende vingertoppen en een schreeuwende pijn in men grote tenen de top gehaald. En daar sta je dan, op een 70 m hoge pilaar!! Om er af te komen is ook lekker spannend, een touw spannen tussen de pilaar en de kust en hierover heen traverseren, woehoe.
En Cape Raoul, een kaap aan de kust bestaande uit 200 m hoge pilaren allemaal op een rij met op het uiteinde een van de meest afgelegen en onbereikbare sportklimroutes ter wereld, denk ik. De aanloop is 2 uur, vervolgens moet je 4uur lang abseilen klimmen (trad), en traverseren. Rechts heb je een 150 m drop until the sea en links zie (en ruik) je 100 m lager een zeehondenkolonie.
Sorry, genoeg gelul over klimmen. We hebben ook nog 1 dag op zee gevist, hengeltje uitgooien, beetje op en neer bewegen, en draaien maar, hoppa 2 vissen, en opnieuw. In 4 uur hebben we denk ik 40 vissen gevangen: SEA PERCH, FLATHEADS etc. 's Avonds op de BBQ konden we het met 8 man niet eens opeten.
Fuck ik moet gaan, wil niet weer men vlucht missen, New Zealand wacht. druk druk druk
love Niek
-
30 Januari 2006 - 03:52
Niekolaas:
PS de echte foto's die houden jullie te goed, want die komen absoluut niet op het net!!! -
30 Januari 2006 - 04:38
Marieke:
Super vet Niek!! Ben jaloers op je...
Heel veel plezier in NZ en hopelijk mag het daar net zo mooi of nog mooier voor je zijn.
Liefs Marieke -
30 Januari 2006 - 10:24
Roel:
AAAAAAAAARRRRGHHH!!!
Ik word GEK!!! Zit ik hier, achter m'n bureautje, op de uni. Alle foto's uit het boek van simon carter komen weer boven. Ik ben ontzettend jaloers en wil alle verhalen van je horen. Waarom is het me nou nog steeds niet gelukt om in tasmanie te belanden???? -
30 Januari 2006 - 10:25
Roel:
totempole, totempole, totempole.... -
30 Januari 2006 - 10:34
Gied:
He man, wat een geweldig verhaal. My god, wat ben jij een dare-devil. Geniet er nog maar goed van, stoere vent. Ik stuur je nog effe en mailtje over MILF-fart Sound. Cheeriooo -
30 Januari 2006 - 13:18
Brbl Bela En Wouter:
wil je wel een beetje rekening met mij houden?? IK heb hoogtevrees!! al die foto's man om duizelig van te worden... Nou Bela klimt ook al op de bank, dus binnenkort heb je een klim maatje, nou ga zo door en blijf gezond kus op je .... groetjes Berbel -
31 Januari 2006 - 03:52
MasterPee:
Nico,
ik lees net je berichtje op mijn site. Ik zit tot 20 mei in Australie. Laten we ff contact houden dan kunnen we msschien nog ff een biertje pakken ergens op het strand in Aussie! Laturrr! Vette fotoos trouwens. Ziet r goed uit jongen! -
31 Januari 2006 - 16:05
Joske:
Hey niekie... ernstig eng weer alle dingen die je doet haha! Beetje voorzichtig zijn he ;) veeel plezier met aniek enzo in nieuw zeeland!! kusss -
31 Januari 2006 - 17:18
Karolien:
Nog steeds helemaal aan t genieten zie ik! Veel plezier in NZ en geef
(A)niek een kus van me!
Kus -
01 Februari 2006 - 14:51
Karen:
die waanzinnige hexgonale basaltstructuren, de zin alleen al... de foto's doen denken aan de gigantic causeway (of zoiets?)in Ierland, het ziet er reuze gaaf uit, veel groeten van ons allemaal uit Zierikzee, Karen -
01 Februari 2006 - 19:03
Cora:
Hoi Niek
Nog steeds ontzettend aan het genieten, lees ik.
Heel veel plezier in NieuwZeeland en geef ANIEK een dikke knuffel van ons.
groetjes cora en rinus -
02 Februari 2006 - 16:15
Derrix:
Niekski!!!!
Wens je al het coolst in de wereld. Gooi je haren los! PS: had een weekje geleden nog gedroomd dat we een rotspilaar van circa 50 meter in strak blauw water beklommen ... Tudidude tudidude .... Wieieieiek!Wieieieiek!Wieieieiek! -
02 Februari 2006 - 22:15
Arjan:
Niko!
Alles goed? Wanneer kom je terug of blijf je daar...Zou ik trouwens doen als ik jou was. Tis hier koud en grauw. Voor de rest prima, lekker aan t werk en binnenkort maar weer eens boarden.
Gr. en succes -
06 Februari 2006 - 13:54
Joske:
Niekjuhh! waar blijven jou spannende verhalen over het reizen met Aniek enzo ;) en leuke fotoos erbijj... Kom maar op!!
xxx -
06 Februari 2006 - 15:02
Kitty:
we kijken steeds op Aniek's site om te zien wat jullie allemaal beleven. We willen van jou ook weer iets horen en zien!
Veel plezier en een beetje voorzichtig.
liefs. -
07 Februari 2006 - 17:40
Kitty:
Net je foto op Aniek's site gezien. Ik herken je bijna niet. We zijn erg benieuwd naar jouw verhaal over die week.
Trouwens je stuk was schitterend, maar ik ben blij dat Tasmanie voorbij is want het waren erg gevaarlijke klimmen.
We genieten van al je berichten en vooral dat jij zo geniet.
liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
