Mooie strakke spleten en vislucht.

Het is hier nu maandagmorgen 10 uur 's ochtends en heb er al een halve dag op zitten. Het plan was om vanmorgen vroeg naar New Zealand te vliegen. Plan is ongewild gewijzigd. Kortom vlucht gemist omdat we 7 minuten te laat waren. 70 dollar betalen en een vluchtje later nemen.
Afijn we hebben ook een behoorlijk strak schema, en als je het druk hebt dan wil het er wel eens bij in schieten, druk druk druk.
Gistermorgen uit Tasmanie komen vliegen met stinkende kleren die gewassen moeten worden etc.
Afijn Tasmanie: in 1 woord WAANZINNIG, en fucking sick climbing. Ik zal effe een kort verslag van onze trip doen want wil men vlucht niet weer missen natuurlijk.

3 januari met Nicholas (Froggy) naar Launceston gevlogen. Aldaar zaten we een beetje vast aangezien we geen vervoer hadden en er nauwelijks openbaar vervoer is. Om de kosten wat laag te houden besloten we in de Gorge te slapen, 10 min. lopen vanuit het centrum, uizicht over de stad en de haven en helemaal voor niks. Afijn het beviel ons daar wel, dus we hebben er 4 dagen geslapen. Elke morgen spullen inpakken en in de bosjes verstoppen en 's avonds na het klimmen effe een duik in de gorge en weer naar onze kampeer plek. Na wat dagen klimmen, met natural protection (trad gear = zelf je tussenzekeringen in de rots plaatsen) op dolerite hebben we Andrew ontmoet, een ongelovelijk inspirerende klimmer en waanzinnig enthousiast, met 52 jaar had hij afgelopen jaar de Alpamayo beklommen en de Matterhorn gesoleerd omdat hij niemand had om mee te klimmen. Afijn, hij nodigde ons dus uit om bij hem en zijn familie te komen overnacten en heeft ons meegenomen naar een klimgebied dat hij heeft ontdekt en voornamelijk heeft behaakt. Blackwood rocks, geweldig zandsteen, I love sandstone!! Aldaar een nieuwe lijn schoongemaakt en geklommen: "Nick's are off" (17 ofwel 5c).
Bij Andrew 3 nachten geslapen, kunnen douchen en wat anders gegeten dan noodles!!
De week erna kwamen Tim en Charlie met de boot vanuit Sydney en een auto. Paar dagen ngeklommen in Hillwood, waanzinnige hexagonale basaltstructuren. En toen naar Ben Lomond voor het serieuze werk. Dit massief is bekend om 200 m lange cracks en pilaren in een alpiene omgeving. Twee dagen geklommen en 2 klassiekers geklommen. De eerste route een flinke voorklimmersval gemaakt in een deel van de route waar een 15 lange spleet in een gladde rotswand het enige houvast bood, gelukkig had ik men tussenzekering goed geplaatst waardoor ik 4m lager ondersteboven in het touw viel. Fuck crack-climbing is totaal anders en ik voelde me een totale beginner: voet dwars in de crack en verklemmen maar, ingetapede hand in de crack en verklemmen maar en tanden op elkaar want verklemmen doet simpelweg pijn. Afijn te gek dus.
Toen was het tijd voor de zuidoost kust nabij Hobart. The Moai: een 40 m hoge dolerite pilaar rijzend uit het strakblauwe water, cliffjump, zeehonden en een van de meest bijzondere klimlocaties waar ik ooit ben geweest. Tja ga natuurlijk niet voor niks 2 uur heen en 2 uur terug lopen om 2 sportklimroutes te kunnen doen.
Freycinet Peninsula: een groot schiereiland wat bestaat uit grote granieten slabs en blokken aan de kust. Klimmen op graniet is te gek, veel wrijving en voornamelijk technisch voetenwerk.
Vervolgens een van de hoogtepunten van de trip en een droom sinds ik begonnen ben met klimmen: The Totem Pole. Een 70 m hoge pilaar, 4 bij 4 m breed, grade 25 ofwel 7b. De route begint met een 2 uur lange aanloop, vervolgens abseil je 60 m de diepte in tot dat je 2 m boven het water hangt terwijl de golven achter tegen de wand aan slaan, fucking scary shit dat kan ik je wel vertellen en de klim was het hardst wat ik ooit geklommen heb. Tim was gelukkig een betere klimmer als mij dus die heeft de 1e touwlengte voorgeklommen, 24/7a+, de 2e lengte hebben Tim en ik allebei vorgeklommen (25/7b), super coole bewegingen en heel continue en hard. Met bloedende vingertoppen en een schreeuwende pijn in men grote tenen de top gehaald. En daar sta je dan, op een 70 m hoge pilaar!! Om er af te komen is ook lekker spannend, een touw spannen tussen de pilaar en de kust en hierover heen traverseren, woehoe.
En Cape Raoul, een kaap aan de kust bestaande uit 200 m hoge pilaren allemaal op een rij met op het uiteinde een van de meest afgelegen en onbereikbare sportklimroutes ter wereld, denk ik. De aanloop is 2 uur, vervolgens moet je 4uur lang abseilen klimmen (trad), en traverseren. Rechts heb je een 150 m drop until the sea en links zie (en ruik) je 100 m lager een zeehondenkolonie.
Sorry, genoeg gelul over klimmen. We hebben ook nog 1 dag op zee gevist, hengeltje uitgooien, beetje op en neer bewegen, en draaien maar, hoppa 2 vissen, en opnieuw. In 4 uur hebben we denk ik 40 vissen gevangen: SEA PERCH, FLATHEADS etc. 's Avonds op de BBQ konden we het met 8 man niet eens opeten.

Fuck ik moet gaan, wil niet weer men vlucht missen, New Zealand wacht. druk druk druk

love Niek